เซนซิทีฟ

หลายปีมาแล้วที่กูได้รู้จักคำว่า "เซนซิทีฟ" และรู้ความหมายเล็กๆน้อยๆ
แต่ทว่าทำไมเพิ่งมาสงสัยตัวเอง ว่ากูเนี่ยนะเป็นคนเซนซิทีฟ??

เหตุการณ์ล่าสุด อยู่บ้านดูทีวีรายการอะไรสักอย่างไม่รู้ แต่อยู่ช่อง UBC17
เค้าเอาดาราที่ห่างหายจากจอทีวีไปนานมาออกรายการ
รวมทั้งขุดคุ้ยประวัติผลงานที่ดาราคนนั้นได้ทำเอาไว้ในอดีต แล้วดาราคนนั้นก็คือ
ศรัณย่า ส่งเสริมสวัสดิ์ (รู้จักกันป่ะเนี่ย หรือว่ากูแก่แดดอยู่คนเดียว)
และเพลงของศรัณย่าที่กูชอบมากที่สุดคือ เพลงอยู่นานๆได้ไหม

"อยู่นานๆได้ไหม นานๆจะเจอกันสักที ให้ฉันได้มีวันที่ดี
อบอุ่นอย่างนี้นานๆได้ไหม แล้วค่อยลา.."

รายการในวันนั้นก็ขุดเพลงเก่าๆของศรัณย่ามาเปิดให้ดูอยู่มากโข
แต่กูมาสะดุดเอาตรงกับเพลงนี้น่ะสิ ในเอ็มวีเป็นฉากตอนอยู่ที่ดอนเมือง
ฉากหลังเป็นฉากเครื่องบินกำลังขึ้น แล้วคนสองคนต้องจากกัน
พอมาถึงท่อนฮุกบวกกับเสียงอ้อนๆของศรัณย่าและบวกกับสีหน้าของคนสองคน
อยู่ดีๆน้ำตาไหลลงมาเองเลย แล้วเพลงนี้มีท่อนฮุกประมาณ 4-5 ที
ก็ไหลแม่ง 4-5 ทีตามจำนวนท่อน

อีกเหตุการณ์นึง ถ้ากูไม่หยิบอัลบั้มรูปสมัยกูยังเด็กๆขึ้นมา
ที่ถ่ายกะอากง อาม่า ป๊า ม๊า ต่อมน้ำตากูก็คงไม่แตกหรอก
แต่อยู่บ้านมันว่าง แล้วชอบหยิบรูปมาดูเล่นๆ ไม่รู้ทำไมชอบดูอะไรอดีตๆ
แค่เปิดอัลบั้มรูปอันนี้หน้าแรกๆเท่านั้นแหล่ะ ไม่ต้องพลิกหน้าสอง
ต่อมน้ำตาแตกทันควัน แล้วปัจจุบันอัลบั้มรูปอันนี้อยู่ในหลืบสักหลืบที่ไกลจากมือกู
ไม่อยากหยิบมาดู หยิบมาดูแล้วเป็นอย่างนี้ทุกที..