ไอ้บูด

นัดกับไอ้บูดตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วว่า วันอังคารจะไปสยามด้วยกัน ไปทำไรไม่รู้
แต่พอมาวันนี้จริงๆกลับลืมทั้งคู่ กูถึงสยามก็กว่าจะนึกออกว่าเหมือนมีนัดกะใคร
เลยโทรหาไอ้บูดผ่านตู้โทรศัพท์ด่วนจี๋ เพราะวันในมือถือกูหมด ว่าให้มาสยามด่วน
หิวมากถึงมากที่สุด มันเลยบอกให้กูไปสามย่าน ของกินเยอะกว่าสยาม
ดูมันแทนที่จะตามใจแขก เสือกใช้แขกให้ไปหามันที่สามย่านอีก ส้นตีน

ไปถึงตึกนิเทศ จุฬาฯ แม่งตีปิงปองกะเพื่อนแม่งอยู่ เรียกให้แม่งออกมา
รู้สึกมันตัวใหญ่ขึ้น ไหล่บึ้กขึ้นเพราะมันไปเล่นฟิตเนสมา 3-4 เดือนแล้ว
หลังจากนั้นก็ไปกินเค้กแถวสามย่าน ชื่อร้านต้นกก อื้อหือ เหมือนจะไม่มีคนนั่ง
แต่เค้กส้มอร่อยมากมาย คนซื้อกลับบ้านเยอะมาก ทีหลังจะไปกินอีก
ส้มได้ใจเหลือเกิน นั่งไปนั่งมา เริ่มอยากเดินมันก็พาไปเดินในจุฬาฯเล่น
ทำยังกะกูเป็นบ้านนอกเข้ากรุง ไม่เคยมาจุฬาฯ หอกนี่

กำลังจะเดินข้ามไปฝั่งบัญชี ลงสะพานใต้ดินดันเจอไอ้น็อตมากะเพื่อนมัน
เลยตีไหล่มันไปทีนึง สงสัยมันจะเจ็บมาก ทำหน้ายังกะตูดหมู
เดินเล่นในจุฬาฯนี่ใช่ว่าจะร่มเย็น ร้อนเหมือนกัน วันนี้นี่แม่งร้อนเอาการ
กูกะไอ้บูดแข่งกันเหงื่อแตก เลยไปนั่งคุยที่โรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์
ลมเย็นดีจัง แม่มันมารับพอดี กูก็จะเดินไปขึ้นรถใฟใต้ดินกลับบ้าน
เจอคุณศรัณย์ G-JR ข้ามถนนมาจากสามย่าน คุยกะมันแปปนึง
มันจะเข้าคณะ ส่วนกูกำลังร้อน อยากลงใต้ดินไปตากแอร์ แล้วก็แยกกัน

ถึงลาดพร้าว รู้สึกยังไม่อยากเข้าบ้าน ขอไปซื้อของกินที่คาร์ฟูร์ก่อน
หมดไปอีก 200 ไม่น่าเลยกู พอซื้อเสร็จมานึกว่าน่าจะเข้าบ้านจะได้ไม่เสียเงิน
แล้วก็แวะ Tsutaya เช่าหนังมาดูเรื่อง Train Man หนังญี่ปุ่น
ที่ผู้ชายดูติงต๊องๆจะจีบนางเอกไฮโซ ถือกระเป๋าแอร์เมส นั่นแหล่ะมันน่าดูดี