191

เมื่อวานซืนที่ผ่านมา หลังบ้านมันร้องเพลงดัง ไม่รู้ร้องไรมากมาย
มีรวมญาติไรของแม่งไม่รู้ ตอน 2-3 ทุ่มเป็นช่วงออเดิร์ฟ เด็กๆร้องเพลงกัน
ฟังก็ไม่รู้เรื่อง แต่รู้ว่าร้องเพลงพี่เบิร์ด ไอ้เพลงก็ดี กับหูชาน่ะ
ที่ทั้งเพลงมีอยู่สองท่อน เพลงก็ดีก็นะ ปวดหัวได้อีก ส่วนเพลงหูชา
แม่งมีท่อน แว๊ด แว๊ด แว๊ด เกือบทั้งเพลง ก็ฟังเด็กมันแหกปากไปเถอะ
แว๊ด แว๊ด แว๊ด

พอประมาณ 4-5 ทุ่ม ถึงเวลาผู้ใหญ่ร้องมั่ง เป็นเวลาหลักของพวกตัวเฮี้ย
เด็กๆก็ออกมาวิ่งเล่น แหกปากกรี๊ดกร๊าดซึ่งดังพอๆกับร้องคาราโอเกะเลย
กูก็นั่งเล่นคอมฯไปเรื่อยๆ ขณะที่เล่นก็อยากนอนสุดๆ ตากูจะปิดอยู่แล้ว
เลยปรึกษากับดาร์กี้ว่าถ้าโทร 191 เค้าจะทำอะไรยังไงมั่ง
ซึ่งใจจริงกูก็กลัวนะ ไม่กล้าโทร กลัวหลังบ้านมันรู้ว่าใครแจ้งอะไรยังไง
แต่จริงๆแล้วมันไม่รู้หรอก ฮ่าๆ เสร็จกูเลย รู้งี้แจ้งแม่งตั้งนานแล้ว สัด

พอเกือบๆจะเที่ยงคืน รวมรวบความกล้าโทรไปเลย 191 เค้าก็ถามว่ามีเหตุไร
ก็บอกไปหลังบ้านส่งเสียงดัง บ้านอยู่ตรงนี้ๆ เค้าก็บอกเดี๋ยวจะแจ้งให้
กูก็รอผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง นั่งมองลอดหน้าต่างออกไปหลังบ้าน
พวกแม่งยังร้องเพลงหรรษากันอยู่ เลยมาคุยกับดาร์กี้อีกรอบนึง
มันบอกให้โทรจิกอีกที กูก็เลยโทรไปอีกรอบ หลังจากนั้นไม่ถึง 10 นาที
ตำรวจโทรเข้าบ้านกู กูก็บอกไปว่าตรงนี้ๆ อยู่ตรงนี้ๆ มาเลยครับ
เข้าไปบ้านมัน กล่าวตักเตือนไอ้หลังบ้านมัน แต่ก็ยังมีบางตัวร้องเพลงอยู่
ก็ยังไม่ปิดนะ ร้องเพลงต่อคือจบเพลงแล้วมันถึงปิด กวนตีนมากมาย

หลังจากนั้นจวบถึงวันนี้ ก็ไม่ได้ยินเสียงร้องคาราโอเกะตอนกลางคืนอีกเลย
ดีใจจริงๆ ได้อยู่บ้านอย่างมีความสุข ไม่มีไอ้หลังบ้านชั้นต่ำมาคอยส่งเสียงหนวกหู
แถวนี้มีแต่ผู้ดีเค้าอยู่กัน แต่ไอ้บ้านนี้ที่มีลูกเป็นตำรวจ แล้วมาประพฤติตัวถ่อยๆ
ไม่มีความเกรงใจต่อประชาชน น่าเกลียดที่สุด ถ้ามีสัก 10 ล้านนะ
จะซื้อบ้านแม่ง แล้วเฉดหัวแม่งไปไกลๆเลย กลับบ้านเกิดไปเลยไป
หน้าตาแม่งไม่ใช่คนกรุงเทพอย่างแรง เฮี้ย..

ตอนเช้ามาเล่าให้ม๊าฟัง ม๊าขำใหญ่เลย ไม่นึกว่ากูจะกล้าโทรไป 191
หาว่ากูเป็นไอ้ตัวแสบซะงั้น แหมๆ ความอดทนมันก็มีขีดสุดเหมือนกันนะ
แถวบ้านเค้าเงียบๆกัน ร่มรื่นรื่นรมย์ แต่ไอ้หลังบ้านหัวควยมาส่งเสียงแหกปาก
ต้องเจอแบบนี้ซะมั่ง ตำรวจเจอตำรวจ ให้มันรู้ไป..