แอ่วเหนือวันแม่ ตอนที่ 1

กลับมานานแล้วล่ะ แต่ยังไม่มีโอกาสจะได้เขียน เพราะขี้เกียจนั่นเอง
เมื่อวานได้ฟีลเขียนเหมือนกัน แต่เนตเป็นบ้าไรไม่รู้ ช้าหอยทากมาก เลยไว้ก่อน
วันนี้เลยเอาวะ เขียนก็เขียน เดี๋ยวจะลืมซะก่อน

ไปเชียงใหม่กับครอบครัวโดยเครื่องบินวันทูโก จากดอนเมืองไปเชียงใหม่
เครื่องออก 10.20 ม๊าก็กลัวรถติดเหลือเกิน เพราะขาออกลาดพร้าวนี่ขึ้นชื่ออยู่แล้ว
เลยให้ตื่นตั้งแต่ 7 โมง พระเจ้าช่วย ถึงนู่น 8.20 รอไปเหอะอีก 2 ชั่วโมง
ไม่มีไรทำอย่างแรง นั่งกินข้าวกลิ่นอาหารก็ติดเสื้ออีก โมโหๆ

พอขึ้นเครื่องกูก็พยายามดูๆว่าสจ็วตสายการบินนี้ทำอะไรกันมั่ง ซึ่งแบบว่าเบๆมาก
ประกาศๆ เสิร์ฟน้ำ ขนม เก็บถ้วยน้ำ ประกาศๆ จบ โอ้ยอะไรจะง่ายเช่นนี้
ไม่ต้องใช้สมองเลย ขอแค่ภาษาก็มีเงินเดือนแล้ว เพราะฉะนั้น ฟิตภาษาให้มากขึ้นอีก
ว่ายน้ำๆ สอบโทอิคๆ ฮึ่มแล้วเจอกัน แต่ไม่เอาวันทูโกนะ โลว์เกิน ฮี่ๆ

ถึงเชียงใหม่ พี่ชายขับรถมารับ รออยู่หน้าสนามบิน แล้วพาไปกินข้าวซอยก่อนเลย
ร้านข้าวซอย ลำดวน ฟ้าฮ่าม มีอยู่กะติ๊ดนึง ชามละ 30 บาท หลังจากนั้น
ก็ไปดอยสุเทพต่อ ไปไหว้พระก่อนขึ้น แล้วก็ไปไหว้พระบนดอยสุเทพ ฝรั่งเยอะเกิ๊น
แล้วก็จะไปภูพิงราชนิเวศน์ แต่เสือกไปสาย 10 นาที ปิดจ่ะ อารมณ์เสีย
บึ่งรถขึ้นดอยปุยต่อ ปกคลุมด้วยหมอก ทางวิ่งก็เล็ก น่ากลัวสุดๆ พอไปครึ่งทาง
เจอที่จอดพักเลยถ่ายรูปเล่น พร้อมหมอกอย่างเยอะ สุดท้ายม๊าลงมติ
ให้ลงดีกว่า น่ากลัวเกิน กูก็กลัวเหมือนกัน

กลับที่พักนอนเอาแรง แต่หยุ้นไม่นอน ดูทีวีไปพลางๆ กลัวตอนกลางคืนนอนไม่หลับ
เออๆ ที่พักโคตรถูก คืนละ 400 ต่อ 2 คน แถมมีอาหารเช้าเป็นจานให้ด้วย
พอ 2 ทุ่มครึ่ง ค่อยเดินทางไปไนท์บาซาร์ ซึ่งคิดว่าคงไม่ได้ของ มีแต่ของไทยๆ
ไม่รู้จะซื้อไปทำไม เลยเดินหาร้านไอติมกิน เจอ Haagen-Dazs แตไม่มีที่นั่ง
เลยเปลี่ยนที่ ดันเสือกไม่มีร้านอื่น กลับห้องนอน

พรุ่งนี้เด๋วมาอัพวันที่สองนะ