240 บาท

ไม่ได้การแล้ว เดือนนี้เหลืออีกตั้ง 10 วัน แล้วตังค์สำหรับเดือนนี้
กูเหลือแค่ 240 บาท ไม่พอจะใช้แล้ว แต่ละวันเรียนเสร็จต้องรีบบึ่งกลับบ้านด่วน
ไม่อยากเถลไถลไปไหน ไม่อยากเข้าร้านซีดี ไม่งั้นหมดตูดแน่นอน
ต้องห้ามใจตัวเองให้อยู่ อีกแค่ 10 วันเท่านั้นก็จะเปลี่ยนเดือนแล้ว สู้ตายสู้ๆ

ที่เหลือ 240 บาทนั้น ทำไมเหลือน้อยเพราะเดือนนึงกูได้เดือนละ 6,000 บาท
ใช้ 3,000 เก็บ 3,000 แล้วไอ้ 3,000 ที่ใช้เนี่ยส่วนมากหมดไปกับซีดีทั้งนั้น
จะพยายามไม่ทุ่มเงินไปกับอาหารการกิน เพราะกินไปเดี๋ยวก็ขี้ออกมาหมดซะงั้น
กินอะไรก็กินถูกๆ ไม่กินแพงๆ ถ้าจะกินแพงๆค่อยให้ที่บ้านพาไป ไม่ค่อยเลวเลยกู

บางทีก็เจอม๊าด่าเหมือนกันนะ ซีดีน่ะจะซื้อมาทำไมเยอะแยะ ฟังก็ฟังไม่หมด
กูก็เถียงขาดใจ ฟังหมด ทำไมจะไม่หมด แล้วก็พูดต่อว่าอุตส่าห์ไม่ซื้อเสื้อผ้าแล้วนะ
แต่เงินกูก็ต้องหมดอยู่ดีทุกเดือน มีสิ่งล่อตาล่อใจให้กูต้องเสียตังค์ประจำ
ให้ตายเหอะ

เมื่อวานได้รับรู้ว่า ไอ้กา ธนายุ มิตรพันธุ์ ตัวปากมาก สอบมหิดลอินเตอร์ได้
ตอนแรกกันตวีร์มันพิมพ์มาว่า PC มหิดล กูก็งง ไอ้กาเรียนสายศิลป์คำนวณ
ทำไมไปเข้าอะไรคอมพิวเตอร์ๆ สายวิทย์วะ เพิ่งกระจ่างว่ามันคือ Pre-College
โง่จริงๆเลยกู ตกใจเล็กน้อย ไอ้กาเนี่ยนะ กูมองมึงผิดไปจริงๆ

แล้วเมื่อกี้ก็ได้คุยกับไอ้ชิตพลเด็กสายกู มันมาบรรยายว่ามันสอบพื้นฐานวิศวะ
ได้ 22 คะแนน ก็ว่ามันกลับไปว่ามึงหลับตาทำใช่ไหมเนี่ย มั่วยังได้เยอะกว่าอีก
แต่มันก็ไม่ได้ใช้วิชานี้อยู่แล้ว ก็ดีจะได้ไม่ต้องไปกังวลกับวิชานี้
มันบอกมันอยากจะเข้า มธ. กูก็เป่าหูมันสุดฤทธิ์ให้มันมา มธ. ให้ได้
กูไม่มีเพื่อนเซนต์ฯที่อยู่ มธ. สนิทๆเลยสักคน กระจายไปมหาลัยอื่นกันหมดเลย
เซ็งและเหงาจริงๆนะเนี่ย..

อีกเรื่องนึงคือช่วงนี้มือถือโดนตัด โทรไม่ได้ กูเลยไม่ได้เอามือถือติดไปกะตัว
วางไว้บ้านแม่งเลย ปิดเครื่องซะ ขาดการติดต่อกับสังคมภายนอกซะงั้น
แต่มาคิดดูแล้วก็ดีไปอีกแบบนะ ไม่รู้สิพูดไม่ถูก แต่มันให้ความรู้สึกไปอีกแบบ
ที่จะไม่ต้องมีใครมาโทรตาม ไม่ต้องกดไล่ดูชื่อในมือถือว่าจะโทรไปคุยเล่นกะใครดี
อยู่อย่างนี้อ่ะดีแล้ว อย่างน้อยมือถือมันก็ไม่ใช่ปัจจัย 5 สำหรับกูแหล่ะวะ