ตะลอน

ตอนเช้ามีเรียน 9 โมงครึ่งแต่ไปถึง 10 โมงนิดๆ เพราะวิชานี้สบายๆไม่มีไรมาก
แถมปล่อยเร็วอีกตังหาก 11 โมงครึ่งก็ปล่อยแล้ว เลยโทรหานิวว่าอยู่ไหน
มันจะไปหอสมุดป๋วยกะออม เพราะจะเอาคอมไปทำงาน ส่วนออมจะดูหนังเกาหลี
ก็เลยไปกะพวกมันด้วย ไปนั่งๆนอนๆ เล่นคอม ดูหนังเกาหลีเรื่องไรไม่รู้
ออมมันเลือกมาไม่ถูกใจกู เพราะกูไม่รู้จักพระเอกและนางเอก เลยเอาไปเปลี่ยน
เป็นเรื่อง A Moment to Remember ที่กำลังจะเข้าเมืองไทยกุมภาพันธ์นี้
มีจังวูซุง เป็นพระเอกที่เล่นเป็นนักดับเพลิงใน Sad Movie ส่วนนางเอกก็คือ
ซอนเยจินที่เล่นเรื่อง The Classic หนังสุดโปรดกูนั่นเอง ที่หยิบเรื่องนี้มาเพราะ
ได้ข่าวว่าร้องไห้กระหน่ำเลยในเรื่อง อยากร้องไห้มั่งแต่ก็อายนักศึกษาคนอื่น
ที่นั่งดูทีวีข้างๆเหมือนกัน ไปๆมาๆกูดูไปได้เกือบ 45 นาที เริ่มขี้เกียจดูต่อ
เลยคิดไว้ว่าเดี๋ยวค่อยดูวันหลัง เพราะวันนี้จะไปตัดผมแถวโรงเรียนนั่นเอง

นั่งรถจากรังสิตมาโรงเรียน อย่างเหนื่อยเลยคุณ ตัดผมประมาณชั่วโมงกว่าๆ
ที่ตัดนานเพราะช่างเค้าบรรจงเหลือเกิน ไหนจะสระผมล่อไป 4 น้ำ หัวกูเปื่อยพอดี
ตัดอย่างเนี้ยบอ่ะ พอไดร์ผมเป่าไรเสร็จค่อยดูเป็นคนเรียบร้อยขึ้นมาหน่อย
ไว้ยาวๆแล้วยังกะสิงโต ไม่ไหวๆ หัวโตเกิน หลังจากนั้นก็ลังเลว่าจะไปไหนต่อดี
อีกใจก็กลับบ้านดีไหม อีกใจก็ไปท่าพระจันทร์ดีกว่า แล้วค่อยนั่งเรือด่วนไปหาพี่
ที่ Marriott ตัดสินใจได้ว่าไปท่าพระจันทร์ก็ได้ ยังไม่อยากรีบกลับบ้าน
เลยพุ่งไปโดยด่วน เดินวังหลังด้วยประมาณ 5 โมงกว่าๆ แม่งเก็บร้านกันหมดเลย
อย่างเซ็ง แล้วก็นั่งเรือด่วนต่อ ไปลงสะพานตากสิน เดินโรบินสันบางรัก
รอเวลาให้พี่เลิกงาน แล้วค่อยนั่งเรือของโรงแรมไปลงที่ท่าเรือโรงแรม
แล้วค่อยกลับบ้านพร้อมมัน จบข่าว

ปล. นานๆนั่งเรือทีนี่มีความสุขจริงๆเลย ชิวไปหมด มีความสุข