กระเพาะอักเสบ

ฮือๆๆ..ๆ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ทั้งปวดท้อง ทั้งรำคาญข้างบ้าน
ทั้งกลัวหมาเห่า แบบว่าจะบ้าแล้วเมื่อคืน ที่กลัวหมาเห่าคือแบบว่า
เดี๋ยวนี้หมาที่บ้านมันชอบเห่า ตอนที่กำลังเคลิ้มๆหลับทุกที แล้วก็จะตื่นขึ้นมา
ทำให้อารมณ์เสีย คือเป็นคนหลับยากมาก เรื่องนอนสำคัญที่สุด
ใครมากวนจะโมโหมาก ช่วงก่อนจะนอนเนี่ย

คิดว่าตนเองน่าจะเป็นโรคกระเพาะ เลยเปิดในเนตดูว่ากระเพาะจะเจ็บตรงไหน
เออจริงวะ เจ็บตรงลิ้นปี่ วันนี้เลยตรงไปโรงพยาบาลตำรวจเลย หมอก็จับๆท้อง
ก็บอกเค้าว่าปวดตรงนี้ๆ เค้าบอกให้กินยาไปก่อน ถ้ายังปวดอยู่
ครั้งหน้าจะต้องเอากล้องส่องเข้าไปดู สะอึกเลย กลัวอ่ะ แค่คิดก็จะอ้วก
ขาออกจากโรงพยาบาลเจอศาลพระภูมิ เลยขอไปถ้าหายจากระเพาะอักเสบ
จะกินเจให้ครบ 10 วัน จะไม่เจแตกกลางคันเหมือนทุกปีอีกแล้ว สาธุ!

ประมาณบ่ายโมงเลยชวนพลอยซึ่งอยู่รังสิต ให้ตรงดิ่งมาสยาม
รออยู่ที่ฮะจิบัง สยามเซ็นเตอร์ คุณเธอก็เอ๋อๆ มาไม่เป็น ไม่รู้จะมายังไง
แบตมือถือก็หมด ต้องใช้ตู้โทร เจริญจริงๆ บอกให้เดินเลียบถนนมา
เจอสะพานลอยหลังคาเป็นกระจกก็ให้ขึ้นมา แล้วขึ้นบันไดเลื่อนอีกทีก็ถึงเลย
วางสายไปด้วยความงุนงงอีกเช่นเคย

เดินๆดูของตามห้าง แล้วก็ข้ามไปฝั่งสยามไปดูเสื้อ เจอร้านนึงชื่อฟุ้งซ่าน
ร้านเสื้อยืดสวยดีอ่ะ แบบแฮนด์เมด ตัวละ 360 บาท แพงอยู่ แต่ถ้าถูกใจก็โอเค
เลือกๆไป ดันมีสีที่อยากได้ แต่ไม่มีไซส์ ขอบใจ เค้าบอกของมาพรุ่งนี้
โหย ไว้ก่อนแล้วกัน ว่างๆค่อยมาซื้อ ไม่ได้มาสยามบ่อยแล้วเดี๋ยวนี้
ที่ของวัยรุ่นเค้า เรามันปี 3 แล้ว แก่ได้อีก

เดินไปมาบุญครอง ดูเบอร์โทรศัพท์เล่น อยากได้เบอร์ 01 แต่มีแต่ไม่สวย
เลยไม่เอา สองจิตสองใจอยู่นาน เลยเอาวะใช้แม่งเบอร์เดียวก็ได้
ใช้สองเบอร์ ค่าโทรก็คูณสองอีก เปลืองๆ เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า
แล้วก็กลับบ้านประมาณ 4 โมงนิดๆ ขึ้นรถเมล์หน้ามาบุญครอง
สายไรไม่รู้แต่รู้ว่าไปจตุจักร เลยขึ้นไปโดยเค้าเขียนตัวเล็กๆไว้ใต้ป้ายว่า
ผ่านรัชดา ไอ้หอก ไปอ้อมรัชดา ติดมากถึงมากที่สุด ฉี่ก็ปวด บิดอยู่ตั้งนาน
พอถึงแยกรัชดาลาดพร้าว เลยลงแล้วก็เดินทะลุใต้ดินกลับบ้าน
ปล่อยให้พลอยผจญกับรถติดไป ฮ่าๆ ไม่รู้ถึงบ้านยัง